خندیدن به همه چیز و همه کس به یک مبنای علمی وفکری احتیاج داشت ِ : آمارهای افسردگی در ایران ، احادیث خوش اخلاقی ، نظرروانشناسان درموردخنده و ضرب المثلهایی چون :

« خنده برهردردبی درمان دواست» و یا «بخند تا دنیا بهت بخنده» و خیلی حرفهای دیگه درمورد فوائد خنده ،بهانه ای شد تا  خوشرویی و خوش اخلاقی را به لودگی تبدیل کند.

  لودگی یعنی به همه چیز و همه کس خندیدن ،

لودگی خوش اخلاقی نیست ،

صبر و شکیبایی در مشکلات نیست ،

لودگی از جنس تمسخر و تحقیر است.

به بهانه شادبودن و با ترویج اخلاق لودگی باورها و ارزشهای انسانی قومی، ملی و مذهبی هم موضوع خنده شد.

شاید حیا یکی ازاولین قربانیان این جریان زشت ضدفرهنگ بود.رایج شدن لطیفه هایی باموضوعات جنسی و تکه پرانی ها میان دوستان ، که در نسل گذشته   فقط متأهلین به آن دچاربودند درعصرگسترش ابزارهای ارتباطی نسل جوان و حتی نوجوان را هم مبتلا کرد.
کاربه جایی رسیده که هرگاه درجمعی  یک لطیفه  مرتبط با مسایل جنسی تعریف می شود،  آنکه نخندد عقب مانده و افسرده و آنکه بیشتراین دست لطیفه ها را تعریف کند  امروزی اجتماعی و بانشاط قلمداد می شود.
البته در جماعتی که نمی توانند دائره افکارشان را از پایین تنه انسانها بالاتر برند. بیش از این توقعی نیست . اما وقتی تحصیلکرده ها  و اندک شماری دینداران ،  اخلاق لودگی را پیشه کنند ، باید فاتحه فرهنگ را خواند.

 برخی با نشر  برخی لطیفه ها در تمسخر ایران و ایرانی ،و حتی شوخی با نماز ، روزه و احکام دین ، احساس روشنفکری می کنند ،

اما روشنفکر واقعی اگر دیندار هم نباشد سخنی می گوید که  به ایرانی بودن  خود افتخار کنند.